วอนเดือน
☉ อ้าเดือนวิไลแจ่ม....กะระจ่างโพยมเยือน
โสมแสงสิย้ำเตือน....ฤดินี้มิมีเลย
มองเดือนเจ้าเพื่อนฟ้า....นะภะจ้าสิน่าเชย
แต่ใจนะเจ้าเอย....บ่ มิเคยจะมีใคร
เดือนลอยสิพลอยชม....ก็จะแช่มจะชื่นใจ
แต่แล้วผิมองไป....ฤาก็เห็นเพียงเงาตน ฯ
☉ ฝากหน่อยนะเดือนเจ้า....วะจะนี้ฤดีดล
นำคำดนูวน....จะระลีกระซิบนาง
บอกคน ณ ปลายฟ้า....เถอะนะว่าดนูคราง
ฝากคำมิอำพราง....วะจะซื่อสิโดยใจ ฯ
☉ บอกว่า..มธุรส....บ่มิหมดมลายไป
ยังคงพะวงใน....สิเน่หาผกากลอน
เคยชื่น ณ คืนค่ำ....สุขะล้ำมิคลายคลอน
แว่วยินภิรมย์วอน....วจิหวังกระจ่างใจ ฯ
☉ บอกว่า..นะอย่าพราก....จะระจากรึลาไกล
กลับมาผจงใจ....เถอะนะจารกวีวรรณ
ยังคอยวจีเจ้า....วรรื่นสุรำพัน
เริงรสวิไลวรรณ....ปะระหนึ่งพิมานมนต์
ยังคอยผิหงอยเศร้า....มะนะเล่าก็เฝ้าทน
มองเดือนนิโลบล....มิวะนานจะนิ่งคอย ฯ
☉ อ้าเดือนวิโลแจ่ม....กะระจ่างสว่างลอย
เสียงเจ้าผิเฝ้าคอย....บ่มีบ้างฤาอย่างไร
เดือนลอยลุพ้นฟ้า....ทะระมานะดวงใจ
เพียงเงาระริกไหว....ดุจะแทนฤทัยรอน
แม้เดือนเจ้าเพื่อนฟ้า....ก็จะลาจะเคลื่อนคลอน
หวังใครสิฟังวอน....ฤาก็ไร้นะใจเอย ฯ
