ร้อนลมแล้ง

๏ ลมแล้งลัดพัดมาอีกคราแล้ว
ตลอดแนวชายทุ่งคูคุ้งเขิน
ก็แห้งขอดปรอดไปจนไกลเนิน
เห็นก็เกินทนดูพวกหมู่ปลา

ดิ้นขลุกขลักปลักผาดด้วยขาดน้ำ
ที่เหยาะย่างย่ำยกนกกระสา
ย่องจิกกินเยื้องย้ายคอยชายตา
ล้วนเอมอาหารอิ่มอยู่ริมคู

กระถินแห้งเหี่ยวหดปลดใบร่วง
ไม่เหลือพวงยอดไกวเคยไหวลู่
ก้านกิ่งแกร็นขัดตาไม่น่าดู
ระกะคูเนินขอดตลอดแนว

บ่อน้ำเอยเคยอิ่มเคยปริ่มน้ำ
เคยว่ายดำล่องเล่นเห็นใสแจ๋ว
บัดนี้แล้งแห้งไปไม่เหลือแวว
ไม่มีแล้วบ่อน้ำเคยดำว่าย

ลมร้อนลัดพัดมาอีกคราครั้ง
ใจก็ยังยืนยันยังมั่นหมาย
เฝ้าคอยเจ้าคืนเรือนเหมือนเพื่อนตาย
ไม่ทำร้ายด้วยลมลวงนะดวงใจ ฯ

ธุลีดิน

Technorati Tags: กลอน