ในโลกฝัน…เธอคือความจริง

อ้างว้างนักนะใจนี้
บ่ มีที่จะพักพิง
เดือนลอยก็พลอยอิง
ชะงักนิ่งนะจังงัง

มองเดือนผิเคลื่อนฟ้า
เพียงหมายว่าสิวาบหวัง
โอ้เดือนเจ้าเพื่อนชัง
คิดถึงบ้างฤาอย่างไร

เรียมคิดก็แต่เฝ้า
ฤดีเล่าก็ร่อนไป
เริงรุมเข้าสุมใจ
รู้หรือไม่เจ้าดวงเดือน

คิดถึงคนที่ปลายฟ้า

ทุกครั้งคราที่เดือนเยือน
หวั่นเจ้าจะลาเลือน
เหมือนเดือนเลื่อนละราตรี

โลกจริงช่างร้ายนัก
มองหารักก็หามี
แล้งไร้ไปทุกที่
บ่ มิมีที่พักใจ

เพียงฝาก ณ โลกฝัน
แต่ละวันที่ผ่านไป
ส่งรักแลความนัย
ขอจงใด้ไปสู่นาง

ว่าใจคะนึงนัก
ผิฝากรักก็เลือนราง
หวังเจ้าบ่จืดจาง
ฤทัยร้างระหว่างกัน

ไร้บุญในโลกจริง
นะขวัญมิ่งยิ่งจาบรร
หวังใจในโลกฝัน
จะพบกันในฝันเรา ฯ

ธุลีดิน

Technorati Tags: กลอน