คิดถึง

๏ รำไรฟ้าค่ำลงแล้ว….แว่วเสียงเจื้อยแจ้ว
หรีดหริ่งเรไรระงม

สงัดนิ่งยิ่งฟังยิ่งตรม…..คล้ายเสียงระทม
จมทุกข์มิเทียบเทียมใด

ล่องลอยควะคว้างอยู่ใน………..คะนึงครวญไป
คิดถึงแต่นวลนิ่มนาง

ยิ่งนานหาได้เบาบาง…..กลับยิ่งคร่ำคราง
ยามร้างห่างเจ้าจอมใจ

ฤาเจ้าหมดแล้วอาลัย……สิ้นเยื่อขาดใย
จึ่งไม่หวนย้อนมาคืน

ฟังเสียงหรีดหริ่งยาวยืน…..ราวเสียงสะอื้น
สะอึกอัดอั้นรำพัน

บอกว่าใจจวนจาบัล……..ปริ่มชีพชีวัน
จะวอดดับแล้วแก้วเอย ฯ

ธุลีดิน

Technorati Tags: กาพย์