ฤา..เพียงเกิดขึ้นตั้งอยู่แลดับไป

๏ เกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างนั้น
ตรงเส้นกั้นสัมพันธ์ฉันคบหา
ผ่านเรื่องราวแลกเปลี่ยนเป็นเวลา
ลงบันทึกเรียกว่าความทรงจำ

เกิดก้าวล่วงดวงจิตพิศวาส
เติมฝันวาดเฝ้าชิมจนอิ่มหนำ
นุ่มในรสเนียนรื่นชื่นลำนำ
ทุกถ้อยคำแต้มใจให้พองโต

เกิดพบว่าหาเป็นอย่างเช่นคิด
ล้วนพลาดผิดก้าวไกลไปอักโข
ที่เคยยิ้มกลับเหเป็นเยโย
เริ่มพาโลโต้แย้งตะแบงกัน

เกิดความว่างอีกครั้งภวังค์จิต
ผ่านชีวิตโดดเดี่ยวเคี่ยวซากฝัน
นิ่งอยู่ในเห็นจริงทุกสิ่งอัน
ล่วงผ่านวันพ้นไปในค่ำคืน

เกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างนั้น
ที่หมายมั่นแน่ใจไม่ใช่ฝืน
เถ้าถูกผิดคงเหลือเมื่อวานซืน
ฤา..เพียงเกิดขึ้นตั้งอยู่แลดับไป ฯ

ธุลีดิน

Technorati Tags: กลอน