บ้าน

๏ รำแพงยังแทงรากพ้นปากโอ่ง
มะยมโยงลูกดกตกโคนต้น
ตำลึงร้อยลดเลี้ยวเป็นเกลียววน
พิกุลพ้นทอดใบใกล้ลั่นทม

ม่านบาหลีคลี่รากลงหลากม่าน
ตรงนอกชานโมกหอมออกห้อมห่ม
ขาวดอกน้อยดกไปในสายลม
พลูด่างผสมทอดใบไปเป็นทาง

ที่ชายคาแขวนกรงประตูอ้า
มีข้าวน้ำคอยท่าอยู่ข้างข้าง
พวกนกน้อยผ่านมาโผเกาะพลาง
ชายตาย่างเหยาะยิกจิกข้าวกิน

กังสดาลล้อลมอยู่เริงรื่น
ที่ชายรั้วโชยชื่นดื่นกระถิน
เสียงน้ำล้นปลายไผ่ยังไหลริน
เพียงแว่วยินยิ่งเศร้ายิ่งเหงาใจ

บ้านยังคงครบบ้านเหมือนบ้านเก่า
แต่กลับเหงาสงัดงันน่าหวั่นไหว
บ้านไม่อาจเป็นบ้านแม้วันใด
หากบ้านของหัวใจนั้นไร้เธอ ฯ

Technorati Tags: กลอน