แผ่วลมรัก

๏ แผ่วลมรักพลิ้วหวนเมื่อจวนสาง
อุษาจางพรางหมอกหยอกเรียวหญ้า
น้ำค้างพร่างราวพรากจากนัยนา
เกลื่อนพราวฟ้ากล่นไปในสกล

ธุลีรักจากใครปลิวไหวคว้าง
มาแรมร้างลับเร่ลอยเวหน
หนาวนานนักหนักในใจจำนน
จะผ่านพ้นอ้างว้างได้อย่างไร

ค่ำคืนยืนชมจันทร์ในฝันร้าว
หม่นเงาหนาวนึกน่าน้ำตาไหล
ฝันร่อนลอยเวียนวนไปหนใด
อีกเมื่อไรจักพบประสพกัน

ธุลีดินด้อยค่าฤามาคู่
แค่เหลือบดูก็เกินจะเพลินฝัน
ดาวลอยฟ้าแลไกลวิไลวรรณ
ควรแต่เดือนเคียงกันนิรันดร์ไป

อุษารางดาวลอยจนคล้อยเคลื่อน
น้ำค้างเยือนโอบเรียวหญ้าน้ำตาไหล
ธุลีดาวพราวนภาอยู่ฟ้าไกล
หนอกระไรจะยอมคู่ธุลีดิน ฯ

Technorati Tags: กลอน